Walka z groźnymi epidemiami, czy chorobami często realizowana jest w formie programów obejmujących najbardziej zagrożoną część ludności. Czy nie jest już czas, aby mówić o poważnych zagrożeniach będących wynikiem działania psychiki. Zamiast ograniczać się tylko do ocen jej skutków, czy nie powinny być uruchomione programy jej korekt.
Jutro minie 6 lat od zakończenia procesu leczenia mojej choroby nowotworowej. Dla mnie jest to również wspomnienie wyjątkowo intensywnej pracy nad moją psychiką. Lekarze realizowali swoje procedury, a ja swoje. Trudno ocenić, które były bardziej skuteczne. A może jedne uzupełniały drugie?
Myślę, że większość z nas wyczuwa różnicę pomiędzy tym, czy ktoś jest sobą, czy też nie. Często gdzieś na poziomie ledwo dostrzegalnych odczuć orientujemy się, że ktoś odgrywa jakąś rolę i nie jest sobą.
Z pewnym zdziwieniem usłyszałem z ust przedstawicieli PiS, że są za tym, aby wprowadzić do polskiego prawa karę śmierci. Dla mnie jest to wyraz postawy bardzo odległej od tej, promowanej przez kościół katolicki. Okazuje się, że często podkreślane deklaracje przez członków PiS o znaczącej roli w ich programie wartości chrześcijańskich, to tylko puste deklaracje.
Miałem wczoraj spotkanie z przyjacielem, którego nie widziałem kilka miesięcy. Po wymianie podstawowych informacji o tym, co wydarzyło się w naszym życiu, rozmowa jak zwykle zeszła na tematy polityczne. Kiedy wyraziłem swój optymistyczny (umiarkowanie) pogląd na temat poczynań nowego rządu, mój przyjaciel wyraźnie się obruszył. Zaczął wyliczać mi całą masę przykładów będących w sprzeczności z moim optymizmem.
O tym jak żyć, jak osiągnąć szczęście i życiową skuteczność, można przeczytać w wielu poradnikach. Półki księgarskie zapełnione są książkami z tego zakresu zagadnień. Skoro wiedza ta jest powszechnie dostępna, to dlaczego tak trudno dostrzec pozytywne efekty jej oddziaływania ?
W teorii komunikacji międzyludzkiej istnieje zagadnienie mowy ciała. Został nawet stworzony alfabet mowy ciała. Jest w nim gest wyrażający otwarcie się na innych, gest zamknięcia, władzy, kompetencji i.t.d. Specjaliści od komunikacji uczą odpowiednich gestów, które miałyby wesprzeć uzyskanie pożądanego efektu np. podkreślenie otwarcia się na innych.
Chyba pierwszy, jak dobrze pamiętam, expose nowego premiera (pierwszy raz od 20 lat „starego”), tak mocno wypełnione było treściami mówiącymi o zagrożeniach. Myślę, że jest to zrozumiałe ze względu na wyjątkową sytuację ekonomiczną na świecie, jaką nie notowano od dziesięcioleci. Co zrozumiałe, nie nastraja to pozytywnie, a wręcz wzbudza niepokój.
Informacje płynące z mediów nie nastawiają pozytywnie do wizji najbliższej przyszłości. W naturalny sposób pojawia się niepokój, a myśli stają się monotematyczne.
Na jednych z zajęć zapytałem słuchaczy jaki jest procentowy udział w naszych decyzjach i wyborach logicznego myślenia, a ile emocji (psychiki). W odpowiedzi usłyszałem 40/60, 50/50, a jeden ze słuchaczy stwierdził, że zdecydowana większość decyzji i wyborów to efekt pracy naszego racjonalnego mózgu, czyli inteligencji.