Może jestem niepoprawnym optymistą, ale wierzę w możliwość budowania relacji przyjacielskich opartych na wzajemnym zrozumieniu i bezwarunkowym zaufaniu. Co prawda jestem dziś człowiekiem w dużym zakresie autonomicznym, to jednak stwierdzam, iż relacje przyjacielskie spełniają ważną rolę w życiu człowieka. W oprogramowaniu naszej psychiki tkwi potrzeba bliskości, a jej zaspokojenie wyzwala poczucie bezpieczeństwa, wzrost pewności siebie. Chcę mieć przyjaciół, którzy będą przestrzegali określonych zasad, co do których przestrzegania również się zobowiązuję. Moja propozycja zasad :
Zasady relacji przyjacielskich.
1.Bezwarunkowo akceptuję uczestników relacji przyjacielskich, jednocześnie zachowując sobie prawo do nie akceptowania ich zachowań, jeżeli wykracza ono poza zasady i wartości wyznawane przeze mnie.
2.Kiedy wypowiadam uwagi, kieruję się chęcią pomocy i wsparcia, a nie potrzebą podkreślania własnych kompetencji.
3.W relacjach przyjacielskich czuję się bezpieczny, jestem szczery, nie recenzuję własnych wypowiedzi, nie obawiam się śmieszności czy utraty własnego wizerunku.
4.W relacjach przyjacielskich monitoruję intencje moich postaw i zachowań :
a.czy jest to chęć dzielenie się radością kiedy np. coś osiągnąłem, czy wzbudzenia podziwu, podkreślenia swojej wyjątkowości,
b.czy jest to chęć podzielenia się własnymi troskami, czy podkreślenie mojej szczególnej, wyjątkowej, niespotykanie trudnej sytuacji.
5.W relacjach przyjacielskich dbam o zachowanie właściwych proporcji pomiędzy czasem spędzonym na „towarzyskiej scenie”, a tym spędzonym na „widowni”.
6.Wykorzystuję czas spędzony na „ towarzyskiej widowni”, aby poznać i zrozumieć tych na „scenie”, a nie jako czas wyczekiwania („poczekalnię”) przed wejściem na „scenę”.
7.Ufam uczestnikom przyjacielskich relacji, dbając jednocześnie o to, aby nie zawieść ich zaufania.