Definicja egocentryzmu mówi, że jest to postawa charakterystyczna dla dzieci w wieku przedszkolnym. Jeżeli pojawia się w życiu dorosłym to świadczy o niedojrzałości jednostki. Bardzo interesujące. Nie sądziłem, iż tylu ludzi z jakimi mam kontakt jest niedojrzałych. Kiedy z nimi rozmawiam to przede wszystkim chcą mówić o sobie, a swoje opinie i przekonania traktują jako obiektywne i nienaruszalne. Praktycznie nie ma możliwości pokazania im innego punktu widzenia, a kiedy podejmuję próbę skierowania ich uwagi chociażby na chwilę na moją osobę, z wyjątkowo silnym zaangażowaniem opowiadają swoje życiowe historie. Ostatnio pokazałem znajomej zdjęcie mojej wnuczki. Dosłownie po kilku sekundach , zaczęła opowiadać mi o swoim nowym psie. Pokazywała mi jego zdjęcia . Z jej emocjonalnego zaangażowania wywnioskowałem, że jest to dla niej bardzo ważne wydarzenie. Oczywiście nie miałem szans na wyartykułowanie chociażby kilku słów na temat mojej nowej życiowej roli – roli dziadka. Jeszcze nie tak dawno zdarzało mi się podejmować próbę pokazania moim rozmówcom odmiennego obrazu psychicznej struktury człowieka, od tego jaki oni postrzegali. W ogóle nie działał argument, iż jest to dziedzina którą studiuję od wielu lat. Oni po prostu wiedzieli swoje. Dziś kiedy tylko rozpoznaję egocentryczną postawę, nawet nie próbuję powiedzieć coś o sobie. Staram się jednocześnie nie manifestować własnych poglądów, odmiennych od tyych jakie prezentuje mój rozmówca . Po prostu szkoda mi mojej energii. Być może jestem już zmęczony siłowaniem się z innymi, a może jest to efekt mojej świadomości, że to po prostu nie ma sensu. Nauczyłem się jednocześnie asertywnie opuszczać widownię, na którą zepchnął mnie egocentryk. Nie oznacza to, że jestem taki doskonały. Wiem, że w każdym człowieku, w tym również we mnie, tkwią inklinacje do egocentryzmu, gdyż pełni on ważną funkcję psychologiczną. Świadomość samego siebie, samowiedza jaką posiadam, wielokrotnie pomogła mi opuścić scenę i zająć z pokorą miejsce na widowni.